โลก

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาสันสกฤต लोक (โลก) หรือ ภาษาบาลี โลก

การออกเสียง

พยางค์	โลก	[เสียงสมาส] โล-กะ-	[เสียงสมาส] โลก-กะ-
สัทอักษรสากล	/loːk̚˥˩/	/loː˧.ka˨˩./	/loːk̚˥˩.ka˨˩./

คำนาม

โลก

1. แผ่นดิน
2. โดยปริยายหมายถึงหมู่มนุษย์

   ให้โลกนิยม

3. ส่วนหนึ่งแห่งสกลจักรวาล

   มนุษยโลก

   เทวโลก

   พรหมโลก

   โลกพระอังคาร

4. (ภูมิศาสตร์, ดาราศาสตร์) ดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 5 ในระบบสุริยะ เป็นที่อยู่อาศัยของมนุษย์และสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย ลักษณะอย่างรูปทรงกลม มีเส้นผ่าศูนย์กลางที่ศูนย์สูตรยาว 12,755 กิโลเมตร ศูนย์กลางที่ขั้วโลกยาว 12,711 กิโลเมตร มีเนื้อที่บนผิวโลก 510,903,400 ตารางกิโลเมตร
5. (ชีววิทยา) อาณาบริเวณ, ชีวบริเวณ

   โลกของสิ่งมีชีวิต

   โลกของมหาสมุทร