โลก
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาสันสกฤต लोक (โลก) หรือ ภาษาบาลี โลก
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | โลก | [เสียงสมาส] โล-กะ- | [เสียงสมาส] โลก-กะ- | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lôok | loo-gà- | lôok-gà- |
ราชบัณฑิตยสภา | lok | lo-ka- | lok-ka- | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /loːk̚˥˩/(ส) | /loː˧.ka˨˩./ | /loːk̚˥˩.ka˨˩./ |
คำนาม[แก้ไข]
โลก (คำลักษณนาม ใบ หรือ โลก)
- แผ่นดิน
- โดยปริยายหมายถึงหมู่มนุษย์
- ให้โลกนิยม
- ส่วนหนึ่งแห่งสกลจักรวาล
- มนุษยโลก
- เทวโลก
- พรหมโลก
- โลกพระอังคาร
- (ภูมิ, ดารา) ดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 5 ในระบบสุริยะ เป็นที่อยู่อาศัยของมนุษย์และสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย ลักษณะอย่างรูปทรงกลม มีเส้นผ่าศูนย์กลางที่ศูนย์สูตรยาว 12,755 กิโลเมตร ศูนย์กลางที่ขั้วโลกยาว 12,711 กิโลเมตร มีเนื้อที่บนผิวโลก 510,903,400 ตารางกิโลเมตร
- (ชีว) อาณาบริเวณ, ชีวบริเวณ
- โลกของสิ่งมีชีวิต
- โลกของมหาสมุทร
หมวดหมู่:
- ภาษาไทย:ยืมจากภาษาสันสกฤต
- ภาษาไทย:รากศัพท์จากภาษาสันสกฤต
- ภาษาไทย:ยืมจากภาษาบาลี
- ภาษาไทย:รากศัพท์จากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ใบ
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม โลก
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ภาษาไทย:ดาวเคราะห์ในระบบสุริยะ