โลก
ภาษาไทย[แก้]
รากศัพท์[แก้]
จากภาษาสันสกฤต लोक (โลก), จากภาษาบาลี โลก
การออกเสียง[แก้]
| พยางค์ | โลก | [เสียงสมาส] โล-กะ- |
[เสียงสมาส] โลก-กะ- |
|---|---|---|---|
| สัทอักษรสากล | /loːk̚˥˩/ | /loː˧.ka˨˩./ | /loːk̚˥˩.ka˨˩./ |
คำนาม[แก้]
โลก, โลก-
- แผ่นดิน
- โดยปริยายหมายถึงหมู่มนุษย์
-
ให้โลกนิยม
-
- ส่วนหนึ่งแห่งสกลจักรวาล
-
มนุษยโลก
-
เทวโลก
-
พรหมโลก
-
โลกพระอังคาร
-
- (ภูมิศาสตร์, ดาราศาสตร์) ดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 5 ในระบบสุริยะ เป็นที่อยู่อาศัยของมนุษย์และสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย ลักษณะอย่างรูปทรงกลม มีเส้นผ่าศูนย์กลางที่ศูนย์สูตรยาว 12,755 กิโลเมตร ศูนย์กลางที่ขั้วโลกยาว 12,711 กิโลเมตร มีเนื้อที่บนผิวโลก 510,903,400 ตารางกิโลเมตร
- (ชีววิทยา) อาณาบริเวณ, ชีวบริเวณ
-
โลกของสิ่งมีชีวิต
-
โลกของมหาสมุทร
-
คำแปลภาษาอื่น[แก้]
ดาวเคราะห์โลก
|
|
ส่วนหนึ่งแห่งสกลจักรวาล, หมู่มนุษย์
|
แผ่นดิน
|
