โลก

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาสันสกฤต लोक (โลก) หรือ ภาษาบาลี โลก

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โลก	[เสียงสมาส] โล-กะ-	[เสียงสมาส] โลก-กะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lôok	loo-gà-	lôok-gà-
	ราชบัณฑิตยสภา	lok	lo-ka-	lok-ka-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/loːk̚˥˩/(ส)	/loː˧.ka˨˩./	/loːk̚˥˩.ka˨˩./

คำนาม

โลก (คำลักษณนาม ใบ หรือ โลก)

1. แผ่นดิน
2. โดยปริยายหมายถึงหมู่มนุษย์

   ให้โลกนิยม

3. ส่วนหนึ่งแห่งสกลจักรวาล

   มนุษยโลก

   เทวโลก

   พรหมโลก

   โลกพระอังคาร

4. (ภูมิ, ดารา) ดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 5 ในระบบสุริยะ เป็นที่อยู่อาศัยของมนุษย์และสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย ลักษณะอย่างรูปทรงกลม มีเส้นผ่าศูนย์กลางที่ศูนย์สูตรยาว 12,755 กิโลเมตร ศูนย์กลางที่ขั้วโลกยาว 12,711 กิโลเมตร มีเนื้อที่บนผิวโลก 510,903,400 ตารางกิโลเมตร
5. (ชีว) อาณาบริเวณ, ชีวบริเวณ

   โลกของสิ่งมีชีวิต

   โลกของมหาสมุทร