ภูมิ

ดูเพิ่ม: ภ.ม. และ ภูม

ภาษาไทย

ยืมมาจากสันสกฤต भूमि (ภูมิ) หรือบาลี ภูมิ

การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ}		พูม	[เสียงสมาส] พู-มิ-	[เสียงสมาส] พูม-มิ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	puum	puu-mí-	puum-mí-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	phum	phu-mi-	phum-mi-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pʰuːm˧/^{(สัมผัส)}	/pʰuː˧.mi˦˥./	/pʰuːm˧.mi˦˥./

ภูมิ

การแบ่งพยางค์		พูม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	puum
	ราชบัณฑิตยสภา	phum
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pʰuːm˧/^{(สัมผัส)}

ภูมิ

การแบ่งพยางค์		พูม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	puum
	ราชบัณฑิตยสภา	phum
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pʰuːm˧/^{(สัมผัส)}

ภูมิ

ภูมิ

เขียนด้วยอักษรอื่น

ภูมิ ญ.

ตารางการผันรูปของ "ภูมิ" (เพศหญิง)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ภูมิ	ภูมิโย หรือ ภูมี
กรรมการก (ทุติยา)	ภูมิํ	ภูมิโย หรือ ภูมี
กรณการก (ตติยา)	ภูมิยา	ภูมีหิ หรือ ภูมีภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ภูมิยา	ภูมีนํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ภูมิยา หรือ ภูมฺยา	ภูมีหิ หรือ ภูมีภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ภูมิยา	ภูมีนํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ภูมิยา หรือ ภูมิยํ หรือ ภูมฺยํ	ภูมีสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	ภูมิ	ภูมิโย หรือ ภูมี