ข้ามไปเนื้อหา

มนตรี

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: มนตร์

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากสันสกฤต मन्त्री (มนฺตฺรี); เทียบบาลี มนฺตี

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์มน-ตฺรี
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmon-dtrii
ราชบัณฑิตยสภาmon-tri
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/mon˧.triː˧/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

มนตรี

  1. ที่ปรึกษา, ผู้แนะนำ
  2. ที่ปรึกษาราชการ, ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่, นิยมใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส
    องคมนตรี
    รัฐมนตรี
    เทศมนตรี