วินัย

ภาษาไทย

ยืมมาจากบาลี วินย หรือสันสกฤต विनय (วินย); ร่วมเชื้อสายกับลาว ວິໄນ (วิไน), คำเมือง ᩅᩥᨶᩢ᩠ᨿ (วินัย), เขิน ᩅᩥᨶᩱ᩠ᨿ (วิไนย), ไทลื้อ ᦞᦲᧉᦺᦓ (วี้ไน), ไทใหญ่ ဝီႉၼႄး (วี๎แน๊), เขมร វិន័យ (วินัย), พม่า ဝိနည်း (วินญ์:); ร่วมรากกับ พินัย

การแบ่งพยางค์		วิ-ไน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	wí-nai
	ราชบัณฑิตยสภา	wi-nai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/wi˦˥.naj˧/^{(สัมผัส)}

วินัย

วินัย

ชื่อนี้เป็นหนึ่งในชื่อคนไทยที่ใช้ซ้ำกันมากที่สุด^[1]