วินัย
ภาษาไทย
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาบาลี วินย หรือภาษาสันสกฤต विनय (วินย); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ວິໄນ (วิไน), ภาษาคำเมือง ᩅᩥᨶᩢ᩠ᨿ (วินัย), ภาษาเขิน ᩅᩥᨶᩱ᩠ᨿ (วิไนย), ภาษาไทลื้อ ᦞᦲᧉᦺᦓ (วี้ไน), ภาษาไทใหญ่ ဝီႉၼႄး (วี๎แน๊), ภาษาเขมร វិន័យ (วินัย), ภาษาพม่า ဝိနည်း (วินญ์:); ร่วมรากกับ พินัย
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | วิ-ไน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wí-nai |
| ราชบัณฑิตยสภา | wi-nai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /wi˦˥.naj˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]วินัย
คำวิสามานยนาม
[แก้ไข]วินัย
- ชื่อบุคคลชาย
การใช้
[แก้ไข]ชื่อนี้เป็นหนึ่งในชื่อคนไทยที่ใช้ซ้ำกันมากที่สุด[1]
อ้างอิง
[แก้ไข]หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ร่วมราก
- สัมผัส:ภาษาไทย/aj
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- th:ศาสนาพุทธ
- คำวิสามานยนามภาษาไทย
- ชื่อบุคคลภาษาไทย
- ชื่อบุคคลชายภาษาไทย