ข้ามไปเนื้อหา

สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สำเนียง +‎ ส่อ +‎ ภาษา +‎ กิริยา +‎ ส่อ +‎ สกุล

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์สำ-เนียง-ส่อ-พา-สา กิ-ริ-ยา-ส่อ-สะ-กุน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsǎm-niiang-sɔ̀ɔ-paa-sǎa gì-rí-yaa-sɔ̀ɔ-sà-gun
ราชบัณฑิตยสภาsam-niang-so-pha-sa ki-ri-ya-so-sa-kun
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sam˩˩˦.nia̯ŋ˧.sɔː˨˩.pʰaː˧.saː˩˩˦.ki˨˩.ri˦˥.jaː˧.sɔː˨˩.sa˨˩.kun˧/(สัมผัส)

วลี

[แก้ไข]

สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล

  1. (สำนวน) การแสดงออกทางการพูดหรือกิริยามารยาท ที่จะชี้ให้เห็นถึงพื้นฐานการในการเลี้ยงดู อบรมสั่งสอน