ข้ามไปเนื้อหา

สุนทร

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต सुन्दर (สุนฺทร) หรือภาษาบาลี สุนฺทร

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์สุน-ทอน[เสียงสมาส]
สุน-ทอน-ระ-
[เสียงสมาส]
สุน-ทอ-ระ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsǔn-tɔɔnsǔn-tɔɔn-rá-sǔn-tɔɔ-rá-
ราชบัณฑิตยสภาsun-thonsun-thon-ra-sun-tho-ra-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sun˩˩˦.tʰɔːn˧/(สัมผัส)/sun˩˩˦.tʰɔːn˧.ra˦˥.//sun˩˩˦.tʰɔː˧.ra˦˥./

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

สุนทร

  1. (ภาษาหนังสือ) งาม, ดี, ไพเราะ
    วรรณคดีเป็นสิ่งสุนทร
    สุนทรพจน์
    สุนทรโวหาร

คำวิสามานยนาม

[แก้ไข]

สุนทร

  1. ชื่อบุคคลชายหญิง

การใช้

[แก้ไข]

ชื่อนี้เป็นหนึ่งในชื่อคนไทยที่ใช้ซ้ำกันมากที่สุด[1]

อ้างอิง

[แก้ไข]