สู่ขิต

ดูเพิ่ม: สุขิต

ภาษาไทย[แก้ไข]

แผลงมาจาก สุขิต, ซึ่งยืมมาจากภาษาคำเมือง ᩈᩩᨡᩥ᩠ᨲ (สุขิต, “ตาย”), จากภาษาบาลี สุขิต (“(ผู้)ถึงแล้วซึ่งความสุข”)

การแบ่งพยางค์		สู่-ขิต
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sùu-kìt
	ราชบัณฑิตยสภา	su-khit
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/suː˨˩.kʰit̚˨˩/^{(สัมผัส)}

สู่ขิต