สู่ขิต
ดูเพิ่ม: สุขิต
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]แผลงมาจาก สุขิต, ซึ่งยืมมาจากภาษาคำเมือง ᩈᩩᨡᩥ᩠ᨲ (สุขิต, “ตาย”), จากภาษาบาลี สุขิต (“(ผู้)ถึงแล้วซึ่งความสุข”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | สู่-ขิต | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sùu-kìt |
| ราชบัณฑิตยสภา | su-khit | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /suː˨˩.kʰit̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]สู่ขิต