สู่ขิต
ดูเพิ่ม: สุขิต
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
แผลงมาจาก สุขิต, ซึ่งยืมมาจากภาษาคำเมือง ᩈᩩᨡᩥ᩠ᨲ (สุขิต, “ตาย”), จากภาษาบาลี สุขิต (“(ผู้)ถึงแล้วซึ่งความสุข”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | สู่-ขิต | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sùu-kìt |
ราชบัณฑิตยสภา | su-khit | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /suː˨˩.kʰit̚˨˩/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
สู่ขิต
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาคำเมือง
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- สัมผัส:ภาษาไทย/it̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- สแลงภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ขำขัน
- คำอกรรมกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ภาษาไทย:ความตาย