อรรถาภิธาน:นั่ง

อรรถาภิธาน

นั่ง

ภาษาไทย

คำกริยา

ความหมาย: อาการที่หย่อนก้นให้ติดกับพื้นหรือที่รองเช่นเก้าอี้

คำพ้องความ

• นั่ง
• ประทับ
• พักตูด
• แมะ
• เลออาสน์
• หย่อนก้น
• หย่อนตูด
• แหมะ

คำลูกกลุ่ม

• ขี่
• เข้าที่
• ทรุดนั่ง
• นอนนก
• นั่งขัดตะหมาด
• นั่งขัดสมาธิ
• นั่งไขว่ห้าง
• นั่งคุกเข่า
• นั่งพับเพียบ
• นั่งยอง
• นั่งยอง ๆ
• นั่งเล่น
• ประทับราบ
• เพโท
• ผุดนั่งผุดลุก
• ผุดลุกผุดนั่ง
• ยงโย่
• ยงโย่ยงหยก
• โยงโย่
• ล้อมวง (นั่ง~)
• สะบัดลุกสะบัดนั่ง
• หลับนก