นั่ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *naŋᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ນັ່ງ ‎(นั่ง), ภาษาไทใหญ่ ၼင်ႈ ‎(นั้ง), ภาษาจ้วง naengh

การออกเสียง

เสียงอ่านแบบไทย	นั่ง
สัทอักษรสากล	/naŋ˥˩/

คำกริยา

นั่ง (คำอาการนาม การนั่ง)

1. อาการที่หย่อนก้นให้ติดกับพื้นหรือที่รองเช่นเก้าอี้