นั่ง
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *naŋᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨶᩢ᩠᩵ᨦ (นั่ง), ภาษาลาว ນັ່ງ (นั่ง), ภาษาไทลื้อ ᦓᧂᧈ (นั่ง), ภาษาไทดำ ꪙꪰ꪿ꪉ (นั่ง), ภาษาไทขาว ꪙꪰꪉꫀ (นัง1), ภาษาไทใหญ่ ၼင်ႈ (นั้ง), ภาษาอ่ายตน ꩫင် (นง์), ภาษาอาหม 𑜃𑜂𑜫 (นง์), ภาษาจ้วง naengh, ภาษาแสก หนั้ง
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | นั่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nâng |
| ราชบัณฑิตยสภา | nang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /naŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
นั่ง (คำอาการนาม การนั่ง)
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ลดตัวหย่อนก้นให้ติดกับพื้นหรือที่รอง
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /naŋ˦˨/