นั่งเมือง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
นั่ง + เมือง; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ນັ່ງເມືອງ (นั่งเมือง), ภาษาเขิน ᨶᩢ᩠᩵ᨦᨾᩮᩨ᩠ᨦ (นั่งเมืง), ภาษาไทลื้อ ᦓᧂᧈᦵᦙᦲᧂ (นั่งเมีง); เทียบภาษาไทใหญ่ ၼင်ႈႁေႃ (นั้งหอ̂)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | นั่ง-เมือง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nâng-mʉʉang |
| ราชบัณฑิตยสภา | nang-mueang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /naŋ˥˩.mɯa̯ŋ˧/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
นั่งเมือง