เก้าอี้
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 交椅 (gao1 in2 เกาอี้(น์), “ม้านั่งมีพนัก ขาไขว้กัน สามารถพับเก็บได้”)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เก้า-อี้ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gâo-îi |
| ราชบัณฑิตยสภา | kao-i | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kaw˥˩.ʔiː˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
เก้าอี้ (คำลักษณนาม ตัว)
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
(1) ที่สำหรับนั่ง
|