อรรถาภิธาน:ร้องไห้
ภาษาไทย
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]ความหมาย: อาการที่น้ำตาไหลเพราะประสบอารมณ์อันแรงกล้า เช่น เจ็บปวด เศร้าโศก ดีใจ
[แก้ไข]คำพ้องความ
[แก้ไข]- กรรแสง (ทรงพระ~, ทรง~)
- กระโหย
- กระอืด
- กลืนน้ำตา
- ก๊อกแตก
- กันแสง (ทรงพระ~, ทรง~)
- กำสรวล
- กําสรวญ
- กินน้ำตา
- กินน้ำตาต่างข้าว
- เขื่อนแตก
- คร่ำ
- เครงครำ
- เครงคร่ำ
- จาบัล
- จาบัลย์
- ต่อมน้ำตาแตก
- น้ำตาตก
- น้ำตาแตก
- น้ำตาร่วง
- น้ำท่วมตา
- น้ำล้นตา
- บีบน้ำตา
- ประปราน
- ปล่อยโฮ
- เป่าปี่
- พิลาป
- ยม
- รวะ
- ร้อง
- ร้องกระจองอแง
- ร้องห่ม
- ร้องห่มร้องไห้
- ร้องไห้
- ร้องไห้ร้องห่ม
- ร่ำไห้
- โรท
- โรทะ
- ลักสร้อย
- โศก
- โศกา
- โศกาดูร
- โศกาลัย
- โศกี
- สะอึกสะอื้น
- เสียน้ำตา
- หลั่งน้ำตา
- หอน
- โหย
- โหยไห้
- ไห้
- โอด
- โอดกาเหว่า
- โอดครวญ