อุปยุวราช
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]อุป (“รอง”) + ยุว (“ชายหนุ่ม”) + ราช (“พระเจ้าแผ่นดิน”). เทียบภาษาเขมร ឧបយុវរាជ (อุบยุวราช)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ} | อุ-ปะ-ยุ-วะ-ราด | อุบ-ปะ-ยุ-วะ-ราด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ù-bpà-yú-wá-râat | ùp-bpà-yú-wá-râat |
| ราชบัณฑิตยสภา | u-pa-yu-wa-rat | up-pa-yu-wa-rat | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔu˨˩.pa˨˩.ju˦˥.wa˦˥.raːt̚˥˩/(สัมผัส) | /ʔup̚˨˩.pa˨˩.ju˦˥.wa˦˥.raːt̚˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]- (โบราณ) ตำแหน่งเจ้าในนครล้านช้างรองพระเจ้าแผ่นดิน แต่อยู่เหนืออุปราช