ข้ามไปเนื้อหา

อุปัชฌาย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: อุปชฺฌาย และ อุปัชฌาย์

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาบาลี อุปชฺฌาย

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์[เสียงสมาส]
อุ-ปัด-ชา-ยะ-
[เสียงสมาส]
อุบ-ปัด-ชา-ยะ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงù-bpàt-chaa-yá-ùp-bpàt-chaa-yá-
ราชบัณฑิตยสภาu-pat-cha-ya-up-pat-cha-ya-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔu˨˩.pat̚˨˩.t͡ɕʰaː˧.ja˦˥.//ʔup̚˨˩.pat̚˨˩.t͡ɕʰaː˧.ja˦˥./

คำนาม

[แก้ไข]

อุปัชฌาย

  1. (ศาสนาพุทธ) พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา