ฮ้อน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ฮ้อน (คำอาการนาม กำฮ้อน หรือ ความฮ้อน)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᩁᩬ᩶ᩁ (รอ้ร)

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *rɔːnꟲ⁴, จากภาษาไทดั้งเดิม *rwuːlꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ร้อน, ภาษาคำเมือง ᩁᩬ᩶ᩁ (รอ้ร), ภาษาลาว ຮ້ອນ (ฮ้อน), ภาษาไทลื้อ ᦣᦸᧃᧉ (ฮ้อ̂น), ภาษาไทดำ ꪭ꫁ꪮꪙ (ฮ้อน), ภาษาไทขาว ꪭꪮꪙꫂ, ภาษาไทใหญ่ ႁွၼ်ႉ (ห๎อ̂น), ภาษาไทใต้คง ᥞᥩᥢᥳ (ห๎อ̂น), ภาษาพ่าเก ꩭွꩫ် (หอ̂น์), ภาษาอาหม 𑜍𑜨𑜃𑜫 (รอ̂น์), ภาษาแสก รูน

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ฮ้อน (คำอาการนาม ความฮ้อน)

  1. ร้อน