เก๋ไก๋

ภาษาไทย

รากศัพท์

(เก๋ มาจากภาษาฝรั่งเศส coquet) + (ไก๋ เป็นคำสร้อย)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เก๋-ไก๋
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gěe-gǎi
	ราชบัณฑิตยสภา	ke-kai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/keː˩˩˦.kaj˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยา

เก๋ไก๋

1. แปลกแต่น่าดู

   วันนี้เธอผูกผ้าพันคอดูเก๋ไก๋จริง ๆ

คำพ้องความ

• เก๋

อ้างอิง

• ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 14.