เก๋ไก๋
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข](เก๋ มาจากภาษาฝรั่งเศส coquet) + (ไก๋ เป็นคำสร้อย)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เก๋-ไก๋ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gěe-gǎi |
| ราชบัณฑิตยสภา | ke-kai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /keː˩˩˦.kaj˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]เก๋ไก๋
คำพ้องความ
[แก้ไข]อ้างอิง
[แก้ไข]- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 14.