แต่งองค์ทรงเครื่อง

ภาษาไทย

รากศัพท์

แต่ง +‎ องค์ +‎ ทรงเครื่อง

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		แต็่ง-อง-ซง-เคฺรื่อง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtɛ̀ng-ong-song-krʉ̂ʉang
	ราชบัณฑิตยสภา	taeng-ong-song-khrueang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tɛŋ˨˩.ʔoŋ˧.soŋ˧.kʰrɯa̯ŋ˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา

แต่งองค์ทรงเครื่อง (คำอาการนาม การแต่งองค์ทรงเครื่อง)

1. (สำนวน) แต่งตัวให้สวยงามอย่างเต็มที่