โกณ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต कोण (โกณ, “มุม; ไม้ตีกลอง”); ร่วมเชื้อสายกับ ภาษาละติน gonia (“มุม”), สืบทอดจากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *genu (“หัวเข่า”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | โกน | [เสียงสมาส] โก-นะ- | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | goon | goo-ná- |
ราชบัณฑิตยสภา | kon | ko-na- | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /koːn˧/(สัมผัส) | /koː˧.na˦˥./ |
คำนาม[แก้ไข]
โกณ
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษารัสเซียที่สืบทอดจากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษารัสเซียที่รับมาจากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/oːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- อุปสรรคภาษาไทย
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter