โก้น

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: โกน, โก่น, และ โก๋น

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

โก้น (คำอาการนาม ก๋ารโก้น หรือ ก๋านโก้น)

  1. (อกรรม, สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩰᩫ᩠᩵ᨶ (โค็่น)

ภาษาทะวืง[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาเวียตติกดั้งเดิม *t-koːlʔ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเวียดนาม cối, ภาษาเหมื่อง cổl, ภาษาChut təkoːl³ [Rục]

คำนาม[แก้ไข]

โก้น

  1. ครกตำข้าว