โอษฐ์

ดูเพิ่ม: โอษฐ

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต ओष्ठ (โอษฺฐ, “ริมฝีปาก”); เทียบภาษาบาลี โอฏฺฐ (“ริมฝีปาก”)

การแบ่งพยางค์		โอด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	òot
	ราชบัณฑิตยสภา	ot
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ʔoːt̚˨˩/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		โอช โอฐ โอด

โอษฐ์

ราชาศัพท์ ปาก ใช้ว่า พระโอษฐ์ และริมฝีปาก ใช้ว่า ริมพระโอษฐ์