ບົ່ງ
ภาษาลาว[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ˀboŋᴮ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย บ่ง, ภาษาคำเมือง ᨷᩫ᩠᩵ᨦ (บ็่ง), ภาษาไทลื้อ ᦷᦢᧂᧈ (โบ่ง), ภาษาไทใหญ่ မူင်ႇ (มู่ง) หรือ ဝူင်ႇ (วู่ง), ภาษาไทใต้คง ᥛᥩᥒᥱ (ม่อ̂ง) หรือ ᥛᥩᥢᥱ (ม่อ̂น), ภาษาจ้วงแบบหนง mboangq
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [boŋ˧]
- (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [boŋ˧˨]
- การแบ่งพยางค์: ບົ່ງ
- สัมผัส: -oŋ