ບົ່ງ
ภาษาลาว
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ˀboŋᴮ¹; ร่วมเชื้อสายกับไทย บ่ง, คำเมือง ᨷᩫ᩠᩵ᨦ (บ็่ง), ไทลื้อ ᦷᦢᧂᧈ (โบ่ง), ไทใหญ่ မူင်ႇ (มู่ง) หรือ ဝူင်ႇ (วู่ง), ไทใต้คง ᥛᥩᥒᥱ (ม่อ̂ง) หรือ ᥛᥩᥢᥱ (ม่อ̂น), จ้วงแบบหนง mboangq
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [boŋ˧]
- (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [boŋ˧˨]
- การแบ่งพยางค์: ບົ່ງ
- สัมผัส: -oŋ