ຫຸ່ງ
ภาษาลาว
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากเขมร ល្ហុង (ลฺหุง); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน หุ่ง, ไทดำ ꪶꪬ꪿ꪉ (โห่ง)
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [huŋ˧]
- (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [huŋ˧˨]
- การแบ่งพยางค์: ຫຸ່ງ
- สัมผัส: -uŋ
- คำพ้องเสียง: ຮຸ່ງ (ฮุ่ง) (ในถิ่นที่มีการออกเสียงอักษรคู่เหมือนกันเมื่อมีไม้เอก)
คำนาม
[แก้ไข]ຫຸ່ງ • (หุ่ง)