ᦏᦴ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *tʰuːᴬ¹ (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ถู, ภาษาคำเมือง ᨳᩪ (ถู), ภาษาเขิน ᨳᩪ (ถู), ภาษาอีสาน ถู, ภาษาลาว ຖູ (ถู), ภาษาไทใหญ่ ထူ (ถู), ภาษาไทใต้คง ᥗᥧᥴ (ถู๋), ภาษาพ่าเก ထူ (ถู), ภาษาอาหม 𑜌𑜥 (ถู)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /tʰuː˥/

คำกริยา

ᦏᦴ (ถู) (คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦏᦴ)

1. (สกรรม) ถู, ขัด