ᦔᦲᧃ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *m̩.pelᴬ; ร่วมเชื้อสายกับไทย เป็น, คำเมือง ᨸᩮ᩠ᨶ (เปน), ลาว ເປັນ (เปัน), ไทใต้คง ᥙᥥᥢ (เปน), ไทใหญ่ ပဵၼ် (เปน), อาหม 𑜈𑜢𑜃𑜫 (บิน์), จ้วง baenz, แสก พั๊น

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pin˥/

คำกริยา

ᦔᦲᧃ (ปีน) (คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦔᦲᧃ)

1. เป็น