ᦵᦋᦲᧈ
ภาษาไทลื้อ[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɟɯəᴮ; เทียบภาษาจีนยุคกลาง 貰 (MC zyaeH, “ยืม; กู้ (เงิน)”) และ 賒 (MC syae, “ซื้อขายด้วยสินเชื่อ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เชื่อ, ภาษาลาว ເຊື່ອ (เซื่อ), ภาษาอีสาน เซื่อ, ภาษาไทดำ ꪹꪋ꪿ (เจ่̱), ภาษาคำเมือง ᨩᩮᩬᩥ᩵ᩋ (เชอิ่อ), ภาษาเขิน ᨩᩮᩬᩨ᩵ (เชอื่), ภาษาไทใหญ่ ၸိူဝ်ႈ (เจิ้ว), ภาษาอาหม 𑜋𑜥 (ฉู)
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /t͡sɤː˧/
คำกริยา[แก้ไข]
ᦵᦋᦲᧈ (เชี่) (คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦵᦋᦲᧈ)