ᦵᦏᦲᧃᧈ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *C̬.tɯənᴮ; ร่วมเชื้อสายกับไทย เถื่อน, ลาว ເຖື່ອນ (เถื่อน), ไทใหญ่ ထိူၼ်ႇ (เถิ่น), ไทใต้คง ᥗᥫᥢᥱ (เถ่อ̂น), อ่ายตน ထိုꩫ် (ถึน์), อาหม 𑜌𑜢𑜤𑜃𑜫 (ถึน์)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /tʰɤn˧˥/

คำนาม

ᦵᦏᦲᧃᧈ (เถี่น)

1. ป่า, เถื่อน

   ᦵᦗᦲᧃᧈ ᦵᦟᧂᧉ ᦖᦴ ᦵᦏᦲᧃᧈ

   เพี่น เล้ง ห‍มู เถี่น

   เขาเลี้ยงหมูป่า