ᨡᩩᩁ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

จากภาษาจีนยุคกลาง 君 (MC kjun); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ขุน, ภาษาคำเมือง ᨡᩩᩁ (ขุร), ภาษาลาว ຂຸນ (ขุน), ภาษาไทลื้อ ᦃᦳᧃ (ฃุน), ภาษาไทใหญ่ ၶုၼ် (ขุน), ภาษาอาหม 𑜁𑜤𑜃𑜫 (ขุน์)

คำนาม

ᨡᩩᩁ (ขุร)

1. ขุน

คำพ้องความ

• ᨻᩕ᩠ᨿᩣ (พรยา), ᨧᩮᩢ᩶ᩣᨡᩩᩁ (เจั้าขุร)

คำประสม

ขุน

ᨡᩩᩁᨠᩯ᩠᩶ᩅᩉᩣ᩠ᨬ (ขุรแก้วหาญ) ᨡᩩᩁᨣᩯ᩠ᩅ᩵ᩁ (ขุรแคว่ร) ᨡᩩᩁᨧᩢ᩠ᨯ (ขุรจัด) ᨡᩩᩁᨲᩣ᩠ᨦᨧᩱ (ขุรตางไจ)

ᨡᩩᩁᨲ᩵ᩣ᩠ᨦᨷᩕᨴᩮ᩠ᩆ (ขุรต่างบรเทศ) ᨡᩩᩁᨵᩬᨦ (ขุรธอง) ᨡᩩᩁᨶᩣ᩠ᨦ (ขุรนาง)

ᨡᩩᩁᨶᩣᩴᩢ (ขุรนาํั) ᨡᩩᩁᨷ᩶ᩤ᩠ᨶ (ขุรบ้าน) ᨡᩩᩁᨾᩮᩨ᩠ᨦ (ขุรเมืง)

ᨡᩩᩁᩃ᩵ᩣ᩠ᨾ (ขุรล่าม) ᨡᩩᩁᩃ᩠ᨿᨷ (ขุรลยบ) ᨡᩩᩁᩉᩣ᩠ᨬ (ขุรหาญ)

ภาษาคำเมือง

รูปแบบอื่น

• (ถอดอักษรและถอดเสียง) ขุน

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /xun˨˦/

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 君 (MC kjun); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ขุน, ภาษาลาว ຂຸນ (ขุน), ภาษาไทลื้อ ᦃᦳᧃ (ฃุน), ภาษาไทใหญ่ ၶုၼ် (ขุน), ภาษาไทใต้คง ᥑᥧᥢᥴ (ฃู๋น), ภาษาอาหม 𑜁𑜤𑜃𑜫 (ขุน์)

คำนาม

ᨡᩩᩁ (ขุร)

1. ขุน

รากศัพท์ 2

คำนาม

ᨡᩩᩁ (ขุร)

1. (ᨷ᩵ᩤ~, ᩉ᩠ᨾᩣ᩠ᨠ~) ส้มเขียวหวาน

คำพ้องความ

ส้มเขียวหวาน

• ᨧᩩᨠ (จุก)

 

อ้างอิง

• พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.