ᨳᩨ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

เทียบภาษาจีนยุคกลาง 戴 (MC tʌi^H, “แบกไว้บนหัว”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ถือ, ภาษาคำเมือง ᨳᩨ (ถื), ภาษาลาว ຖື (ถื), ภาษาไทลื้อ ᦏᦹ (ถื), ภาษาจ้วงแบบหนง tw

การออกเสียง

• (เชียงตุง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /tʰɯː˧˨˥/

คำกริยา

ᨳᩨ (ถื) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨳᩨ)

1. ถือ

ภาษาคำเมือง

รูปแบบอื่น

• (ถอดอักษรและถ่ายเสียง) ถือ

รากศัพท์

เทียบภาษาจีนยุคกลาง 戴 (MC tʌi^H, “แบกไว้บนหัว”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ถือ, ภาษาลาว ຖື (ถื), ภาษาไทลื้อ ᦏᦹ (ถื), ภาษาเขิน ᨳᩨ (ถื), ภาษาจ้วงแบบหนง tw

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /tʰɯː˨˦/

คำกริยา

ᨳᩨ (ถื) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨳᩨ)

1. (สกรรม) ถือ