ᨾᩦ
ภาษาเขิน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มี, ภาษาคำเมือง ᨾᩦ (มี), ภาษาลาว ມີ (มี), ภาษาไทลื้อ ᦙᦲ (มี), ภาษาไทดำ ꪣꪲ (มิ), ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), ภาษาไทใหญ่ မီး (มี๊), ภาษาจ้วง miz
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /miː˧˧/
คำกริยา[แก้ไข]
ᨾᩦ (มี)
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (ถอดอักษรและถอดเสียง) มี
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มี, ภาษาเขิน ᨾᩦ (มี), ภาษาลาว ມີ (มี), ภาษาไทลื้อ ᦙᦲ (มี), ภาษาไทดำ ꪣꪲ (มิ), ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), ภาษาไทใหญ่ မီး (มี๊), ภาษาจ้วง miz
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /miː˧˧/
คำกริยา[แก้ไข]
ᨾᩦ (มี) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨾᩦ)
- มี (ถือเป็นเจ้าของ, ปรากฏ, คงอยู่)
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ᨾᩦ (มี) (คำอาการนาม ᨣᩤᩴᨾᩦ or ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨾᩦ)
- มี (รวย, ไม่เปล่า)
คำพ้องความ[แก้ไข]
รวย
คำตรงข้าม[แก้ไข]
รวย
อ้างอิง[แก้ไข]
- พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
ภาษาไทลื้อ[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
ᨾᩦ (มี) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨾᩦ)
- อีกรูปหนึ่งของ ᦙᦲ (มี)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาเขินที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเขินที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเขินที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาเขิน
- คำกริยาภาษาเขิน
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทธรรม
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter
- คำคุณศัพท์ภาษาคำเมือง
- คำคุณศัพท์ภาษาคำเมืองในอักษรไทธรรม
- คำหลักภาษาไทลื้อ
- คำกริยาภาษาไทลื้อ
- คำกริยาภาษาไทลื้อในอักษรไทธรรม
- ภาษาไทลื้อ terms with redundant head parameter