ᨾᩦ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มี, ภาษาคำเมือง ᨾᩦ (มี), ภาษาลาว ມີ (มี), ภาษาไทลื้อ ᦙᦲ (มี), ภาษาไทดำ ꪣꪲ (มิ), ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), ภาษาไทใหญ่ မီး (มี๊), ภาษาจ้วง miz

คำกริยา

ᨾᩦ (มี)

1. มี

ภาษาคำเมือง

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มี, ภาษาเขิน ᨾᩦ (มี), ภาษาลาว ມີ (มี), ภาษาไทลื้อ ᦙᦲ (มี), ภาษาไทดำ ꪣꪲ (มิ), ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), ภาษาไทใหญ่ မီး (มี๊), ภาษาจ้วง miz

คำกริยา

ᨾᩦ (มี) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨾᩦ)

1. มี

ภาษาไทลื้อ

คำกริยา

ᨾᩦ (มี) (คำอาการนาม (กาน)ᨾᩦ)

1. การสะกดเป็นอักษรไทธรรมของ ᦙᦲ (มี)