ᨾᩦ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาเขิน[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มี, ภาษาคำเมือง ᨾᩦ (มี), ภาษาลาว ມີ (มี), ภาษาไทลื้อ ᦙᦲ (มี), ภาษาไทดำ ꪣꪲ (มิ), ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), ภาษาไทใหญ่ မီး (มี๊), ภาษาจ้วง miz

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ᨾᩦ (มี)

  1. มี

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

  • (ถอดอักษรและถอดเสียง) มี

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มี, ภาษาเขิน ᨾᩦ (มี), ภาษาลาว ມີ (มี), ภาษาไทลื้อ ᦙᦲ (มี), ภาษาไทดำ ꪣꪲ (มิ), ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), ภาษาไทใหญ่ မီး (มี๊), ภาษาจ้วง miz

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ᨾᩦ (มี) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨾᩦ)

  1. มี (ถือเป็นเจ้าของ, ปรากฏ, คงอยู่)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ᨾᩦ (มี) (คำอาการนาม ᨣᩤᩴᨾᩦ or ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨾᩦ)

  1. มี (รวย, ไม่เปล่า)

คำพ้องความ[แก้ไข]

รวย

คำตรงข้าม[แก้ไข]

รวย

อ้างอิง[แก้ไข]

  • พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

ภาษาไทลื้อ[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ᨾᩦ (มี) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨾᩦ)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᦙᦲ (มี)