ᦙᦲ

ภาษาไทลื้อ

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /miː˥˩/

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับไทย มี, คำเมือง ᨾᩦ (มี), เขิน ᨾᩦ (มี), ลาว ມີ (มี), ไทดำ ꪣꪲ (มิ), ไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), ไทใหญ่ မီး (มี๊), จ้วง miz

คำกริยา

ᦙᦲ (มี) (อักษรไทธรรม ᨾᩦ, คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦙᦲ)

1. มี (เป็นเจ้าของ ความสัมพันธ์ คุณสมบัติ)

   ᦟᦱᦋᦉᦲ ᦈᧅ ᦐᦲ ᦵᦉ ᦡᦾ, ᦵᦗᦲᧈ ᦡᦾ ᦢᧁᧈ ᦙᦲ ᦏᧄᧉ

   ลาชสี จัก หฺนี เส ดอ̂ย, เพี่ ดอ̂ย เบ่า มี ถั้ม

   ราชสีห์จักหนีจากดอย เพราะดอยไม่มีถ้ำ

2. มีอยู่, ดำรงอยู่

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากจีนกลาง 米 (mǐ), ย่อมาจาก 米突 (mǐtū), จากอังกฤษ metre

คำนาม

ᦙᦲ (มี) (อักษรไทธรรม ᨾᩦ)

1. (จีน) เมตร