ມີ
ภาษาลาว
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับไทย มี, อีสาน มี, คำเมือง ᨾᩦ (มี), เขิน ᨾᩦ (มี), ไทลื้อ ᦙᦲ (มี), ไทดำ ꪣꪲ (มิ), ไทขาว ꪣꪲ, ไทใหญ่ မီး (มี๊), ไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), อาหม 𑜉𑜣 (มี), จ้วง miz
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [miː˧˥]
- (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [miː˩˨]
- การแบ่งพยางค์: ມີ
- สัมผัส: -iː
คำกริยา
[แก้ไข]คำคุณศัพท์
[แก้ไข]คำพ้องความ
[แก้ไข]มี