ມີ
ภาษาลาว[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มี, ภาษาคำเมือง ᨾᩦ (มี), ภาษาเขิน ᨾᩦ (มี), ภาษาไทลื้อ ᦙᦲ (มี), ภาษาไทดำ ꪣꪲ (มิ), ภาษาไทขาว ꪣꪲ, ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), ภาษาไทใหญ่ မီး (มี๊), ภาษาจ้วง miz
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [miː˧˥]
- (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [miː˩˨]
- การแบ่งพยางค์: ມີ
- สัมผัส: -iː
คำกริยา[แก้ไข]
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
คำพ้องความ[แก้ไข]
มี