ᩉᩣ᩠ᨿ
ภาษาเขิน
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰrwɤːjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย หาย, ภาษาคำเมือง ᩉᩣ᩠ᨿ (หาย), ภาษาลาว ຫາຍ (หาย), ภาษาไทลื้อ ᦠᦻ (หาย), ภาษาไทใหญ่ ႁၢႆ (หาย), ภาษาไทใต้คง ᥞᥣᥭᥴ (ห๋าย), ภาษาพ่าเก ꩭႝ (หย์), ภาษาอาหม 𑜑𑜩 (หย์) หรือ 𑜍𑜩 (รย์)
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /haːj˧˨˥/
คำกริยา
[แก้ไข]ᩉᩣ᩠ᨿ (หาย) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩉᩣ᩠ᨿ)
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (ถอดอักษรและถอดเสียง) หาย
รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰrwɤːjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย หาย, ภาษาเขิน ᩉᩣ᩠ᨿ (หาย), ภาษาลาว ຫາຍ (หาย), ภาษาไทลื้อ ᦠᦻ (หาย), ภาษาไทใหญ่ ႁၢႆ (หาย), ภาษาไทใต้คง ᥞᥣᥭᥴ (ห๋าย), ภาษาพ่าเก ꩭႝ (หย์), ภาษาอาหม 𑜑𑜩 (หย์) หรือ 𑜍𑜩 (รย์)
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /haːj˨˦/
คำกริยา
[แก้ไข]ᩉᩣ᩠ᨿ (หาย) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩉᩣ᩠ᨿ)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาเขินที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเขินที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอาหม/m
- ศัพท์ภาษาเขินที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาเขิน
- คำกริยาภาษาเขิน
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทธรรม
- คำอกรรมกริยาภาษาคำเมือง
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง