ꪄꪲ꪿
ภาษาไทดำ
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- ꪄꪲꫀ (ฃิ¹)
รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kʰwiːᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 騎 (MC gje)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ขี่, ภาษาคำเมือง ᨡᩦ᩵ (ขี่), ภาษาลาว ຂີ່ (ขี่), ภาษาเขิน ᨡᩦ᩵ (ขี่), ภาษาไทลื้อ ᦃᦲᧈ (ฃี่), ภาษาไทใหญ่ ၶီႇ (ขี่), ภาษาอาหม 𑜁𑜣 (ขี), ภาษาจ้วง gwih
การออกเสียง
[แก้ไข]- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [xiː˦˥]
- การแบ่งพยางค์: ꪄꪲ꪿
- สัมผัส: -iː
คำกริยา
[แก้ไข]ꪄꪲ꪿ (ฃิ่)
อ้างอิง
[แก้ไข]- ↑ Pittayaporn, Pittayawat (2014), chapter Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, ISSN 0859-9920, pages 47–68.