ꪄꪲ꪿
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทดำ[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- ꪄꪲꫀ (ฃิ1)
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kʰwiːᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 騎 (MC ɡˠiᴇ)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ขี่, ภาษาคำเมือง ᨡᩦ᩵ (ขี่), ภาษาลาว ຂີ່ (ขี่), ภาษาเขิน ᨡᩦ᩵ (ขี่), ภาษาไทลื้อ ᦃᦲᧈ (ฃี่), ภาษาไทใหญ่ ၶီႇ (ขี่), ภาษาอาหม 𑜁𑜣 (ขี), ภาษาจ้วง gwih
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [xiː˦˥]
- การแบ่งพยางค์: ꪄꪲ꪿
- สัมผัส: -iː
คำกริยา[แก้ไข]
ꪄꪲ꪿ (ฃิ่)
อ้างอิง[แก้ไข]
- ↑ Pittayaporn, Pittayawat (2014), chapter Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, ISSN 0859-9920, pages 47–68.