bellum

ภาษาละติน

การออกเสียง

• (คลาสสิก) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˈbel.lum/, [ˈbɛlːʲʊ̃ˑ]
• (คริสตจักร) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˈbel.lum/, [ˈbɛlːum]

• เสียง (Classical):

  (file)

รากศัพท์ 1

คำนาม

bellum (เบลลุม) ก. (สัมพันธการก bellī); การผันรูปที่สอง

1. สงคราม

การผันรูป

การผันรูปที่สอง

การก	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก	bellum (เบลลุม)	bella (เบลลา)
สัมพันธการก	bellī (เบลลี̄)	bellōrum (เบลโล̄รุม)
สัมปทานการก	bellō (เบลโล̄)	bellīs (เบลลี̄ซ)
กรรมการก	bellum (เบลลุม)	bella (เบลลา)
อปาทานการก	bellō (เบลโล̄)	bellīs (เบลลี̄ซ)
สัมโพธนการก	bellum (เบลลุม)	bella (เบลลา)

• Locative singular: bellī (เบลลี̄)

คำพ้องความ

• duellum (ดูเอลลุม)

ลูกคำ

• bellicrepus (เบลลีเก๎รปุซ)
• bellicus (เบลลีกุซ)
• bellidux (เบลลีดุกซ)
• bellifer (เบลลีเฟร์)
• belliger (เบลลีเกฺร์)
• belligerator (เบลลีเกฺราโตร์)
• belligeratio (เบลลีเกฺราตีโอ)
• bellipotens (เบลลีโปเตนซ)
• bellisonus (เบลลีโซนุซ)

คำที่เกี่ยวข้อง

• belligerō (เบลลีเกฺโร̄)
• belligerāns (เบลลีเกฺร̄านซ)
• bellō (เบลโล̄)

คำสืบทอด

• อังกฤษ: antebellum, interbellum, postbellum

รากศัพท์ 2

คำคุณศัพท์

bellum (เบลลุม)

1. กรรตุการก เพศกลาง เอกพจน์ของ bellus (เบลลุซ)
2. กรรมการก เพศชาย เอกพจน์ของ bellus (เบลลุซ)
3. กรรมการก เพศกลาง เอกพจน์ของ bellus (เบลลุซ)
4. สัมโพธนการก เพศกลาง เอกพจน์ของ bellus (เบลลุซ)

อ้างอิง

• “bellum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• “bellum”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• bellum in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
• bellum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
• Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book‎, London: Macmillan and Co.
  • (ambiguous) to threaten some one with death, crucifixion, torture, war: minitari (minari) alicui mortem, crucem et tormenta, bellum
    
  • (ambiguous) to threaten war, carnage: denuntiare bellum, caedem (Sest. 20. 46)
    
  • (ambiguous) a religious war: bellum pro religionibus susceptum
    
  • (ambiguous) men exempt from service owing to age: qui per aetatem arma ferre non possunt or aetate ad bellum inutiles
    
  • (ambiguous) to charge some one with the conduct of a war: praeficere aliquem bello gerendo
    
  • (ambiguous) the command-in-chief: summa belli, imperii (B. G. 2. 4. 7)
    
  • (ambiguous) to make preparations for war: bellum parare
    
  • (ambiguous) preparations for war; war-material: apparatus (rare in plur.) belli
    
  • (ambiguous) to make formal declaration of war: bellum indīcere, denuntiare
    
  • (ambiguous) a regular, formal war: bellum iustum (pium)
    
  • (ambiguous) a civil war: bellum intestinum, domesticum (opp. bellum externum)
    
  • (ambiguous) to cause a war: bellum facere, movere, excitare
    
  • (ambiguous) to kindle a war: bellum conflare (Fam. 5. 2. 8)
    
  • (ambiguous) to meditate war: bellum moliri
    
  • (ambiguous) to commence hostilities: bellum incipere, belli initium facere (B. G. 7. 1. 5)
    
  • (ambiguous) to interfere in a war: bello se interponere (Liv. 35. 48)
    
  • (ambiguous) to be involved in a war: bello implicari
    
  • (ambiguous) to begin a war with some one: bellum cum aliquo inire
    
  • (ambiguous) a war is imminent: bellum impendet, imminet, instat
    
  • (ambiguous) war breaks out: bellum oritur, exardescit
    
  • (ambiguous) everywhere the torch of war is flaming: omnia bello flagrant or ardent (Fam. 4. 1. 2)
    
  • (ambiguous) to make war on a person: bellum gerere cum aliquo
    
  • (ambiguous) to wage war in conjunction with some one: bellum coniungere (Imp. Pomp. 9. 26)
    
  • (ambiguous) to protract, prolong a war: bellum ducere, trahere, extrahere
    
  • (ambiguous) to carry on a war energetically: omni studio in (ad) bellum incumbere
    
  • (ambiguous) to invade: bellum inferre alicui (Att. 9. 1. 3)
    
  • (ambiguous) to be the aggressor in a war; to act on the offensive: bellum or arma ultro inferre
    
  • (ambiguous) to act on the defensive: bellum (inlatum) defendere
    
  • (ambiguous) to go to war, commence a campaign: proficisci ad bellum, in expeditionem (Sall. Iug. 103)
    
  • (ambiguous) to send to the war: mittere ad bellum
    
  • (ambiguous) to have the control of the war: bellum administrare
    
  • (ambiguous) to harass with war: bello persequi aliquem, lacessere
    
  • (ambiguous) to put an end to war: belli finem facere, bellum finire
    
  • (ambiguous) to terminate a war (by force of arms and defeat of one's opponents): bellum conficere, perficere
    
  • (ambiguous) to terminate a war (by a treaty, etc.: bellum componere (Fam. 10. 33)
    
  • (ambiguous) to transfer the seat of war elsewhere: bellum transferre alio, in...
    
  • (ambiguous) the seat of war, theatre of operations: belli sedes (Liv. 4. 31)
    
  • (ambiguous) to change one's tactics: rationem belli gerendi mutare (Liv. 32. 31)
    
  • (ambiguous) to triumph over some one: triumphare de aliquo (ex bellis)