bellus

ภาษาละติน

รากศัพท์

สืบทอดจากละตินเก่า *duenelos, ตัวบอกความเล็กของ duonus (ซึ่งกลายไปเป็น bonus)

การออกเสียง

• (คลาสสิก) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˈbel.lus/, [ˈbɛl̠.l̠ʊs̠]
• (คริสตจักร) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˈbel.lus/, [ˈbɛl.lus]

• Audio (Classical)

  (file)

คำคุณศัพท์

bellus (หญิง bella, กลาง bellum, กริยาวิเศษณ์ bellē); คำคุณศัพท์การผันที่หนึ่ง/สอง

1. สวย, หล่อ
2. น่ารื่นรมย์, สวยงาม

การใช้

คำศัพท์คลาสสิกที่พบบ่อยที่สุดสำหรับความหมาย "สวยงาม" คือ pulcher และ formosus.

การผันรูป

คำคุณศัพท์การผันที่หนึ่ง/สอง

จำนวน	เอกพจน์				พหูพจน์
การก / เพศ	ชาย	หญิง	กลาง		ชาย	หญิง	กลาง
กรรตุการก (nominative)	bellus	bella	bellum		bellī	bellae	bella
สัมพันธการก (genitive)	bellī	bellae	bellī		bellōrum	bellārum	bellōrum
สัมปทานการก (dative)	bellō		bellō		bellīs
กรรมการก (accusative)	bellum	bellam	bellum		bellōs	bellās	bella
อปาทานการก (ablative)	bellō	bellā	bellō		bellīs
สัมโพธนการก (vocative)	belle	bella	bellum		bellī	bellae	bella

คำพ้องความ

• (beautiful, pretty): pulcher
• (pleasant, agreeable): iūcundus

คำสืบทอด

• อัสตูเรียส: bellu
• กาตาลา: bell
• แดลเมเชีย: bial
• ฟร็องโก-พรอว็องส์: bél
• ฝรั่งเศสเก่า: bel, biau
  • ฝรั่งเศส: beau
  • นอร์มัน: bel, biau
• ฟรียูลี: biel
• กาลิเซีย: belo
• Istriot: biel, bielo
• อิตาลี: bello
• ลีกูเรีย: bèllo
• Mozarabic: بَالْ‎ (bel), בּהל‎ (bel),بَالّه‎ (bello), בּהללו‎ (bello)
• นอร์มัน: bieau

• อุตซิตา: bèll, bèl, bèu
• โปรตุเกส: belo
• โรมานช์: bel, bi
• ซาร์ดิเนีย: bedhu, bellu
• ซิซิลี: beḍḍu
• สเปน: bello
• เวเนโต: beło
• วัลลูน: bea

ดูเพิ่ม

• bellum

อ้างอิง

• “bellus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• “bellus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• bellus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
• Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book‎^[1], London: Macmillan and Co.
  • (ambiguous) to threaten some one with death, crucifixion, torture, war: minitari (minari) alicui mortem, crucem et tormenta, bellum
    
  • (ambiguous) to threaten war, carnage: denuntiare bellum, caedem (Sest. 20. 46)
    
  • (ambiguous) a religious war: bellum pro religionibus susceptum
    
  • (ambiguous) men exempt from service owing to age: qui per aetatem arma ferre non possunt or aetate ad bellum inutiles
    
  • (ambiguous) to charge some one with the conduct of a war: praeficere aliquem bello gerendo
    
  • (ambiguous) the command-in-chief: summa belli, imperii (B. G. 2. 4. 7)
    
  • (ambiguous) to make preparations for war: bellum parare
    
  • (ambiguous) preparations for war; war-material: apparatus (rare in plur.) belli
    
  • (ambiguous) to make formal declaration of war: bellum indīcere, denuntiare
    
  • (ambiguous) a regular, formal war: bellum iustum (pium)
    
  • (ambiguous) a civil war: bellum intestinum, domesticum (opp. bellum externum)
    
  • (ambiguous) to cause a war: bellum facere, movere, excitare
    
  • (ambiguous) to kindle a war: bellum conflare (Fam. 5. 2. 8)
    
  • (ambiguous) to meditate war: bellum moliri
    
  • (ambiguous) to commence hostilities: bellum incipere, belli initium facere (B. G. 7. 1. 5)
    
  • (ambiguous) to interfere in a war: bello se interponere (Liv. 35. 48)
    
  • (ambiguous) to be involved in a war: bello implicari
    
  • (ambiguous) to begin a war with some one: bellum cum aliquo inire
    
  • (ambiguous) a war is imminent: bellum impendet, imminet, instat
    
  • (ambiguous) war breaks out: bellum oritur, exardescit
    
  • (ambiguous) everywhere the torch of war is flaming: omnia bello flagrant or ardent (Fam. 4. 1. 2)
    
  • (ambiguous) to make war on a person: bellum gerere cum aliquo
    
  • (ambiguous) to wage war in conjunction with some one: bellum coniungere (Imp. Pomp. 9. 26)
    
  • (ambiguous) to protract, prolong a war: bellum ducere, trahere, extrahere
    
  • (ambiguous) to carry on a war energetically: omni studio in (ad) bellum incumbere
    
  • (ambiguous) to invade: bellum inferre alicui (Att. 9. 1. 3)
    
  • (ambiguous) to be the aggressor in a war; to act on the offensive: bellum or arma ultro inferre
    
  • (ambiguous) to act on the defensive: bellum (inlatum) defendere
    
  • (ambiguous) to go to war, commence a campaign: proficisci ad bellum, in expeditionem (Sall. Iug. 103)
    
  • (ambiguous) to send to the war: mittere ad bellum
    
  • (ambiguous) to have the control of the war: bellum administrare
    
  • (ambiguous) to harass with war: bello persequi aliquem, lacessere
    
  • (ambiguous) to put an end to war: belli finem facere, bellum finire
    
  • (ambiguous) to terminate a war (by force of arms and defeat of one's opponents): bellum conficere, perficere
    
  • (ambiguous) to terminate a war (by a treaty, etc.: bellum componere (Fam. 10. 33)
    
  • (ambiguous) to transfer the seat of war elsewhere: bellum transferre alio, in...
    
  • (ambiguous) the seat of war, theatre of operations: belli sedes (Liv. 4. 31)
    
  • (ambiguous) to change one's tactics: rationem belli gerendi mutare (Liv. 32. 31)
    
  • (ambiguous) to triumph over some one: triumphare de aliquo (ex bellis)
    
• De Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7)‎^[2], Leiden, Boston: Brill, →ISBN