heuj

ภาษาจ้วง

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *χeːwꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เขี้ยว, ภาษาคำเมือง ᨡ᩠᩶ᨿᩅ (ข้ยว), ภาษาอีสาน แข่ว หรือ แข้ว, ภาษาลาว ແຂ້ວ (แข้ว), ภาษาไทใหญ่ ၶဵဝ်ႈ (เข้ว), ภาษาอาหม 𑜁𑜢𑜈𑜫 (ขิว์)

การออกเสียง

• (จ้วงมาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /heːu˥/
• เลขวรรณยุกต์: heu³
• การแบ่งพยางค์: heuj
• คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): เฮว^ตรี

คำนาม

heuj (อักขรวิธี 1957–1982 heuз)

1. ฟัน, เขี้ยว