núi lửa

ภาษาเวียดนาม

núi lửa

รากศัพท์

núi (นู้ย, “ภูเขา”) +‎ lửa (เหฺลือ, “ไฟ”); แปลตรงตัวจากภาษาจีน 火焰山 (hoả diệm/diễm sơn)

ข้อความจากต้นศตวรรษที่ 20 มีการปรากฏของ hoả sơn (หฺวา เซอน) (火山) ซึ่งเป็นคำปกติใช้เรียก "ภูเขาไฟ" ในภาษาจีนและภาษาซีโน-เซนิกอื่น ๆ ส่วนภาษาเวียดนามพบ hoả diệm sơn (หฺวา เสี่ยม เซอน) ปรากฏใน Đại Nam Quấc âm tự vị (1895) และ hoả diễm sơn (หฺวา เสียม เซอน) ปรากฏใน Cách trí giáo khoa thư (ครึ่งหลังของทศวรรษที่ 1920) ซึ่งในหลักฐานทั้งสอง núi lửa ก็ปรากฏอยู่ในบริเวณใกล้เคียงเช่นกัน

การออกเสียง

• (ฮานอย) สัทอักษรสากล ^{(คำอธิบาย)}: [nuj˧˦ lɨə˧˩]
• (เว้) สัทอักษรสากล ^{(คำอธิบาย)}: [nuj˨˩˦ lɨə˧˨]
• (นครโฮจิมินห์) สัทอักษรสากล ^{(คำอธิบาย)}: [nuj˦˥ lɨə˨˩˦]

คำนาม

(คำลักษณนาม ngọn, quả, trái (หฺง่อน, กฺว๋า, จ๊าย)) núi lửa (𡶀焒)

1. ภูเขาไฟ

   คำพ้องความ: hoả diệm sơn (หฺวา เสี่ยม เซอน), hoả diễm sơn (หฺวา เสียม เซอน)