กุ๊ย
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน 鬼/鬼 (kúi, “ผี; เลว”)[1]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | กุ๊ย | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gúi |
ราชบัณฑิตยสภา | kui | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kuj˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
กุ๊ย