สมบูรณ์

ดูเพิ่ม: สัมบูรณ์

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต सम्पूरण (สมฺปูรณ, “เติมให้เต็ม”); ร่วมรากกับ สัมบูรณ์

การแบ่งพยางค์		สม-บูน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǒm-buun
	ราชบัณฑิตยสภา	som-bun
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/som˩˩˦.buːn˧/^{(สัมผัส)}

สมบูรณ์ (คำอาการนาม การสมบูรณ์)

สมบูรณ์ (คำอาการนาม ความสมบูรณ์)

สมบูรณ์

ชื่อนี้เป็นชื่อคนไทยที่ใช้ซ้ำกันมากที่สุด เป็นอันดับ 4^[1]