ข้ามไปเนื้อหา

สำนวน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า សំន្វរ៑ (สํนฺวรฺ)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์สำ-นวน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsǎm-nuuan
ราชบัณฑิตยสภาsam-nuan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sam˩˩˦.nua̯n˧/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

สำนวน

  1. ถ้อยคำที่เรียบเรียง, โวหาร, บางทีก็ใช้ว่า สำนวนโวหาร
    สารคดีเรื่องนี้สำนวนโวหารดี
    ความเรียงเรื่องนี้สำนวนโวหารลุ่ม ๆ ดอน ๆ
  2. คดี
    ปิดสำนวน
  3. ถ้อยคำหรือข้อความที่กล่าวสืบต่อกันมาช้านานแล้ว มีความหมายไม่ตรงตามตัวหรือมีความหมายอื่นแฝงอยู่ เช่น สอนหนังสือสังฆราช รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง
  4. ถ้อยคำที่แสดงออกมาเป็นข้อความพิเศษเฉพาะภาษาหนึ่ง ๆ
    สำนวนฝรั่ง
    สำนวนบาลี
  5. ชั้นเชิงหรือท่วงทำนองในการแต่งหนังสือหรือพูด
    สำนวนเจ้าพระยาพระคลัง (หน)
    สำนวนยาขอบ
    สำนวนไม้ เมืองเดิม

คำลักษณนาม

[แก้ไข]

สำนวน

  1. ใช้เรียกข้อความหรือบทประพันธ์รายหนึ่ง ๆ
    อิเหนามีหลายสำนวน
    บทความ 2 สำนวน