เขน

ดูเพิ่ม: เขิน, เข็น, และ เข่น

ภาษาไทย

การแบ่งพยางค์		เขน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kěen
	ราชบัณฑิตยสภา	khen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰeːn˩˩˦/^{(สัมผัส)}

ยืมมาจากภาษาเขมร ខែល (แขล); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเวียดนาม khiên

เขน

เครื่องถือสำหรับป้องกันศัสตราวุธ เป็นรูปกลมนูนคล้ายกระดองเต่า ด้านหน้าเขียนลายยันต์หรือหน้าราหู ด้านหลังมีห่วงสำหรับสอดแขนและมือจับ

เขน

ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kin (ขีน, “กางให้ตึง, เปิด, ลืมตา”)

เขน