โค้ง

ดูเพิ่ม: โค่ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากมอญ-เขมรดั้งเดิม *koŋ (“โค้ง; งอ”); ร่วมเชื้อสายกับ ไทย ก่ง, ก้งโค้ง, โกง, โก่ง, โก้งโค้ง, ลาว ໂຄ້ງ (โค้ง) , จ้วง goengq (ก่ง-โค้ง อ้อม), จ้วงแบบจั่วเจียง koengq (ค่ง-โค้ง คด งอ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โค้ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kóong
	ราชบัณฑิตยสภา	khong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰoːŋ˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

โค้ง (คำอาการนาม การโค้ง)

1. น้อมลง, ทำให้น้อมลง

   โค้งคำนับ

   โค้งตัว

คำคุณศัพท์

โค้ง (คำอาการนาม ความโค้ง)

1. ลักษณะของเส้นหรือสิ่งที่มีรูปอย่างส่วนหนึ่งของวงกลม

   ทางโค้ง