สาธุ

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต साधु (สาธุ, “ดี; สำเร็จ”), จากภาษาบาลี สาธุ (“ดี; สำเร็จ”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สา-ทุ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǎa-tú
	ราชบัณฑิตยสภา	sa-thu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/saː˩˩˦.tʰuʔ˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		สาทุ

คำคุณศัพท์

สาธุ

1. ดีแล้ว, ชอบแล้ว

คำอุทาน

สาธุ

1. คำที่พระสงฆ์เปล่งวาจาเพื่อยืนยันหรือรับรองพิธีทางศาสนาที่กระทำไป
2. คำที่คนทั่วไปเปล่งวาจาแสดงความเห็นว่าชอบแล้วหรืออนุโมทนาด้วย

คำกริยา

สาธุ (คำอาการนาม การสาธุ)

1. (ภาษาปาก) เปล่งวาจาแสดงความเห็นว่าชอบแล้วหรืออนุโมทนาด้วย, มักใช้เข้าคู่กับคำ โมทนา เป็น โมทนาสาธุ
2. (ภาษาปาก) ไหว้ (เป็นคำบอกให้เด็กแสดงความเคารพตามธรรมเนียม, กร่อนเสียง เป็น ธุ ก็มี)

ลูกคำ

• สาธุการ
• สาธุชน