แม่

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: แʼม และ แม้

ภาษาไทย[แก้ไข]

วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *meːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน แม่, ภาษาลาว ແມ່ (แม่), ภาษาคำเมือง ᨾᩯ᩵ (แม่), ภาษาไทลื้อ ᦶᦙᧈ (แม่), ภาษาไทดำ ꪵꪣ꪿ (แม่), ภาษาไทใหญ่ မႄႈ (แม้), ภาษาอาหม 𑜉𑜦𑜧 (เม), ภาษาปู้อี meeh, ภาษาจ้วง meh, ภาษาจ้วงใต้ meq

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์แม่
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmɛ̂ɛ
ราชบัณฑิตยสภาmae
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/mɛː˥˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

แม่

  1. หญิงผู้ให้กำเนิดหรือเลี้ยงดูลูก, คำที่ลูกเรียกหญิงผู้ให้กำเนิดหรือเลี้ยงดูตน
  2. คำที่ผู้ใหญ่เรียกผู้หญิงที่มีอายุน้อยกว่าด้วยความสนิทสนมหรือรักใคร่เป็นต้นว่า แม่นั่น แม่นี่
  3. คำใช้นำหน้านามเพศหญิง แปลว่า ผู้เป็นหัวหน้า
    แม่บ้าน
  4. ผู้หญิงที่กระทำกิจการหรืองานอย่างใดอย่างหนึ่ง
    แม่ค้า
    ผู้หญิงที่ค้าขาย
    แม่ครัว
    ผู้หญิงที่ทำครัว
  5. เรียกสัตว์ตัวเมียที่มีลูก
    แม่ม้า
    แม่วัว
  6. เรียกคนผู้เป็นหัวหน้าหรือเป็นนายโดยไม่จำกัดว่าเป็นชายหรือหญิง
    แม่ทัพ
    แม่กอง
  7. คำยกย่องเทวดาผู้หญิงบางพวก, บางทีก็ใช้ว่า เจ้าแม่
    แม่คงคา
    แม่ธรณี
    แม่โพสพ
    เจ้าแม่กาลี
  8. เรียกสิ่งที่เป็นประธานของสิ่งต่าง ๆ ในพวกเดียวกัน
    แม่กระได
    แม่แคร่
    แม่แบบ
  9. เรียกชิ้นใหญ่กว่าในจำพวกสิ่งที่สำหรับกัน
    แม่กุญแจ คู่กับ ลูกกุญแจ
  10. แม่น้ำ
    แม่ปิง
    แม่วัง
  11. (ไวยากรณ์) มาตราตัวสะกดในหลักภาษาไทย มี 9 แม่ ได้แก่ แม่ ก กา แม่กก แม่กง แม่กด แม่กน แม่กบ แม่กม แม่เกย และแม่เกอว

คำพ้องความ[แก้ไข]

ดูที่ อรรถาภิธาน:แม่

คำประสม[แก้ไข]

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]