กัลยาณศีล

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต कल्याण (กลฺยาณ, “ดี, งาม”) + शील (ศีล, “ความประพฤติที่ดี, ธรรมชาติ, ความงาม”); เทียบภาษาบาลี กลฺยาณ (“ดี, งาม”) + สีล (“ความประพฤติที่ดี”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ}		กัน-ละ-ยา-นะ-สีน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gan-lá-yaa-ná-sǐin
	ราชบัณฑิตยสภา	kan-la-ya-na-sin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kan˧.la˦˥.jaː˧.na˦˥.siːn˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

กัลยาณศีล

1. ศีลที่ดีงาม, ศีลที่ควรปฏิบัติ, ความประพฤติเคยชินที่ดีงาม