กาลกิณี
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี กาลกณฺณี, กาฬกณฺณี, จากภาษาสันสกฤต कालकर्णी (กาลกรฺณี, “โชคร้าย”) (ซึ่งเป็นรากของภาษาไทย กาลกรรณี); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร កាឡកិណី (กาฬกิณี)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | กา-ละ-กิ-นี | กาน-ละ-กิ-นี | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gaa-lá-gì-nii | gaan-lá-gì-nii |
| ราชบัณฑิตยสภา | ka-la-ki-ni | kan-la-ki-ni | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kaː˧.la˦˥.ki˨˩.niː˧/(สัมผัส) | /kaːn˧.la˦˥.ki˨˩.niː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
กาลกิณี