ก่าย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ก่าย, ภาษาลาว ກ່າຍ (ก่าย), ภาษาคำเมือง ᨠ᩵ᩣ᩠ᨿ (ก่าย), ภาษาไทใหญ่ ၵၢႆႇ (ก่าย), ภาษาจ้วง gaiq (ก่าย), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง gaiq (ก่าย)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ก่าย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgàai
ราชบัณฑิตยสภาkai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kaːj˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

ก่าย (คำอาการนาม การก่าย)

  1. พาด, พาดไขว้กัน
    เอาฟืนก่ายกัน
  2. พาดเกยอยู่หรือค้างอยู่, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ เกย เป็น ก่ายเกย หรือ เกยก่าย
    เอามือก่ายหน้าผาก
    นอนเอาขาก่ายกัน