ขัย
หน้าตา
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาบาลี ขย (“ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป”); เทียบภาษาสันสกฤต क्षय (กฺษย, “ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป”)
การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ | ไข | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kǎi |
ราชบัณฑิตยสภา | khai | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰaj˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | ไข |
คำนาม
[แก้ไข]ขัย