ข้ามไปเนื้อหา

ขัย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ขย, ขยี้, และ ขุย

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาบาลี ขย (ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป); เทียบภาษาสันสกฤต क्षय (กฺษย, ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ไข
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkǎi
ราชบัณฑิตยสภาkhai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰaj˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงไข

คำนาม

[แก้ไข]

ขัย

  1. (ภาษาหนังสือ) ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป

ดูเพิ่ม

[แก้ไข]