ข่า

ดูเพิ่ม: ขา, ขำ, และ ข้า

ภาษาไทย

วิกิพีเดียภาษาไทยมีบทความเกี่ยวกับ:

ข่า

การแบ่งพยางค์		ข่า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kàa
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	kha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰaː˨˩/^{(สัมผัส)}

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *xaːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ຂ່າ (ข่า), ไทดำ ꪄ꪿ꪱ (ฃ่า), จ้วงแบบจั่วเจียง kah (ข่า) (ใน king kah (ขิงข่า))

ข่า (คำลักษณนาม ต้น)

ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Alpinia galanga (L.) Willd. ในวงศ์ Zingiberaceae มีเหง้า ลำต้นเป็นกอ สูง 1-3 เมตร ดอกสีขาว ออกเป็นช่อที่ยอด เหง้ามีกลิ่นฉุน ใช้ปรุงอาหารและทำยาได้

ข่า

คนชาวเขาจำพวกหนึ่ง แบ่งออกเป็น 2 พวก พวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลมอญ−เขมร เช่น ข่าอัตตะปือ ข่าตองเหลือง และอีกพวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลอินโดนีเซียน ได้แก่ ข่าระแด และ ข่าจะราย

ข่า

ชื่อสัตว์นํ้าชนิดหนึ่ง ในมหาชาติคำหลวงแปลจากศัพท์ว่า สุสู, คือ จระเข้
มงงกรฉลองเข้ข่าก็มี
(ม. คำหลวง มหาพน)

ข่า

ไม้ที่ทำเป็นร้านขึ้นคร่อมกองไฟสำหรับปิ้งปลา, ไม้ไผ่ขัดเป็นตารางเล็ก ๆ สำหรับวางหรือห้อยอาหารแห้งให้อยู่เหนือเตาไฟในครัว

ข่า