คออ์
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมโดยเรียนรู้จากภาษาอาหรับ خَاء (คาอ)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | คอ | ค̄อฯ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kɔɔ | kɔɔʔ |
| ราชบัณฑิตยสภา | kho | khoʔ | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɔː˧/(สัมผัส) | /kʰɔːʔ˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | |||
คำนาม
[แก้ไข]คออ์